Bolesław Prus (Aleksander Głowacki)
Jeden z najoryginalniejszych umysłów epoki. Człowiek przepełniony troską o kraj, w którym mieszkał i społeczeństwo, dla którego pisał. Prozaik, nowelista, publicysta okresu pozytywizmu, działacz społeczny. Współtwórca polskiego realizmu.
Urodził się 20 sierpnia 1847 r. w zubożałej rodzinie szlacheckiej pieczętującej się herbem Prus I, który Aleksander zaczął wykorzystywać w toku kariery literackiej. Osierocony w wieku trzech lat przez matkę, a w wieku dziewięciu lat przez ojca wychowywał się pod okiem brata Leona Głowackiego, nauczyciela historii, który jednak okazał się być osobą chorą psychicznie. Pod jego wpływem bierze udział w powstaniu styczniowym. Aresztowano go za to i osadzono na Zamku Lubelskim, pozbawiono szlachectwa i oddano pod opiekę wuja Klemensa Olszewskiego. Po zwolnieniu z więzienia Aleksander kontynuuje naukę w gimnazjum lubelskim, które kończy z wynikiem celującym 30 czerwca 1866 r.
Mimo, że interesowały go studia w Petersburgu ze względów finansowych poszedł do Szkoły Głównej w Warszawie na Wydział Matematyczno - Fizyczny. Zdany na własne siły zarabiał jako guwerner i korepetytor co jednak nie przynosiło mu znacznego dochodu. W wolnych chwilach pisał do Kuriera Świątecznego pod pseudonimem Jan w Oleju. Po trzech latach zmuszony został opuścić studia ze względów finansowych. Przeniósł się do Puław, gdzie podjął naukę na Wydziale Leśnym Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa. Popadł w konflikt z jednym z profesorów rosyjskich i wrócił do Warszawy w 1870 r. Parał się różnych zawodów aby zdobyć środki utrzymania m.in był ślusarzem w fabryce Lilpopa i Rau na Woli.
